صدای مردم… جدال برای دانش

به گزارش پایگاه خبری قشم، کاش روستایی‌ها را بیشتر می‌فهمیدیم و برای عواطف و نیازهایشان ارزش قائل می شدیم. شوراها و دهیاری روستای درکو یادشان نرود که مسئولیتی که بر دوش دارند را برای روستا خرج کنند و مسئولیت‌پذیر باشند.
همه‌جا حرف از بوی قشنگ مهرماه است؛ اما این شادی فقط به مشام کسانی خوشایند است که استرس و دغدغه‌ای برای برآورده کردن نیاز فرزندانشان نداشته باشند.
دوست داشتم بازهم مانند سال‌های قبل سکوت اختیار کنم؛ اما سکوت تا کی؟ سکوت تا کدام مرحلهٔ صبوری؟
دبیرستان دخترانه ای که در روستای گوری دایر است تمام دانش‌آموزان دوره متوسطه اول – دوره متوسطه دوم اعم از روستای باسعیدو، کانی، گوری، دوستکو و درکو باید برای تدریس به روستای گوری بروند و نداشتن وسیله نقلیه برایشان سخت است و هر روز به‌سختی خود را به مدرسه می‌رسانند. مسوولانی که دم از دانش و آموزش می‌زنند کجا هستند همین دانش‌آموزان فردا برای روستا و کشور خدمت می‌کنند و نیاز به یاری شما دارند که نخواهند با این مشکلات پیش و پا افتاده در برابر دانش کم بیاورند.
چگونه سکوت کنیم و دَم نزنیم؟ مگر فاصله بین این دو روستا چقدر است؟ مگر دولت و مسئولین نمی‌دانند که در یک روستای ساده و بی امکاناتی مانند درکو همه خانواده‌ها دارای وسیله نقلیه نیستند که فرزندان خود را همراهی کنند.
برای اولین‌بار است که از خودم، از مردم، از شورای روستا و از همه کسانی که چشم خود را به روی مشکلات این روستا بسته‌اند و باز مثل همیشه در لاک خود فرورفته‌اند خجالت کشیدم و می‌کشم.
الان فقط طالب یاری شما هستیم ما شهروندان اگر دست یکدیگر را نگیریم چه می‌ماند از انسانیت و انسان بودن‌؟
چشم تک‌تک دانش‌آموزان روستای درکو خیره به نگاه پرمهرتان!