آشنایی با کشور ویتنام

به گزارش پایگاه خبری قشم، ویتنام از شمال با چین، از غرب با لائوس و کامبوج همسایه است و از طریق خلیج تایلند با تایلند، فیلیپین و اندونزی، و از طریق دریای جنوبی چین با مالزی، مرز آبی دارد.

ویتنام در یک نگاه

ویتنام با جمعیتی بالغ بر ۹۶ میلیون نفر ۱۵مین کشور پرجمعیت جهان به شمار میرود.

دانگ یکای پول کشور آسیایی ویتنام است.

 پایتخت آن هانوی است و بزرگترین شهر آن هو شی مین (سایگون سابق) میباشد.

ویتنامی زبان رسمی و اداری این کشور می‌باشد. زبان ویتنامی که پس از زبان چینی، دومین زبان مهم گروه زبان‌های نواخت‌بر آسیا به‌شمار می‌آید در زمره زبان‌های آستروآسیایی می‌باشد.

ویتنام دارای آب و هوای موسمی استوایی است. منطقه شمالی بواسطه مجاورت با چین هوایی کاملاً استوایی ندارد ولیکن قسمت جنوبی این کشور دارای آب و هوایی استوایی است. متوسط دما در هانوی ۲۳ درجه و در هوشی مین ۲۶ درجه سانتی گراد است.

مذاهب بودیسم، مسیحیت ،کائو دائیسم و هوائیسم در ویتنام پیروانی دارند. البته اکثر مردم در این کشور پیرو بودیسم هستند.

در ادامه به معرفی تعدادی از جاذبه های دیدنی این کشور می پردازیم.

جاذبه های دیدنی ویتنام

خلیج هالونگ یکی از محبوب ترین مناطق در کشور ویتنام شمالی است. با این حال این خلیج تنها خلیج زیبایی نیست که می توانید در این ناحیه به کاوش آن بپردازید. خلیج Bai Tu Long در مجاورت هالونگ واقع شده و دارای فلات سنگ آهگی در حال غرق شدن، آب‌های آبی زیبا و جزایر کوچک فراوان است.

دا لات به خاطر مناظر دراماتیک، دره‌های زیاد، چشمه‌های آب گرم، دریاچه‌ها و تپه‌های کاج شهرت دارد. در میان آبشارهای مختلف این ناحیه، پانگور در میان جنگل بزرگ بکری احاطه شده است که زیبایی آن را دو چندان می‌کند.

یکی از جاهایی که بهتر است در ویتنام گردی مشاهده کرد، روستای ساپا در دره مونگ هوا است. شالیزار های تراسی شکل برنجی روستای ساپا معروف است و مقصد مزرعه گرد ها در این کشور به شمار می رود.

سون دونگ بزرگ‌ترین غار جهان و بسیار عمیق است. این غار به قدری عمق دارد که می‌شود در آن ساختمانی ۴۰ طبقه ساخت. همچنین طول ۹ کیلومتری غار سون دونگ یک جنگل و رودخانه را درون خود جای داده است.

مای سان واقع شده در ساحل مرکزی ویتنام در نزدیکی روستای Duy PHU به عنوان سایت باستان شناسی مهمی شناخته می‌شود.این مکان یکی از برجسته‌ترین سایت‌های باستان جنوب شرقی آسیا است. مای سان زمانی مرکز عمده مراسم مذهبی هندو بوده است که در آن به  پرستش خدا یعنی شیوا، بین قرن ۴ تا ۱۴ می‌پرداخته‌اند.