به گزارش پایگاه خبری قشم، میناب یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران و مرکز شهرستان میناب است. میناب دومین شهر بزرگ هرمزگان و سرزمینی جلگه‌ای است که به‌علت داشتن منابع آب شرب به‌ویژه رودخانه میناب، یکی از قطب‌های کشاورزی هرمزگان است و از قدیم «گلستان جنوب» هم خوانده می‌شد. میناب جاذبه های دیدنی فراوانی دارد که یکی از آنها معبد عشاق است.
معبد عشاق
معبد عشاق در شهر گروک واقع شده و براساس تاریخ مکتوب متعلق به زمان صفویان می‌باشد. این مکان آرامگاه میر محمد سالار تاج الدین و بی بی سعده (حریره) بوده که امروزه از آرامگاه آنها آثاری برجای نمانده است. این دو دلداده بعد از کشمکش‌های بسیار نهایتا در این مکان به وصال می‌رسند و آسوده خاطر در کنار هم زیر یک سقف زیبا آرام می‌گیرند.
معبد عشاق گروک آرامگاه دو جوان عاشق است که به گفته مردم محلی عشق آنها به سرانجام نرسید. میرمحمد سالار تاج‌الدین و بی بی سعده یا حریره از دو طایفه متفاوت و البته متخاصم بودند. در روزگار جوانی به هم دل می‌بندند. زمانی که خانواده و اقوام از این موضوع آگاه می‌شوند، مخالفت‌هایشان شروع می‌شود.
مخالفت طوایف با عشق این دو جوان شدت می‌گیرد و نهایتا منجر به مرگ آنها می‌شود. برخی روایت‌ها گفته می‌شود که میرمحمد در خواب به پدرش وصیت می‌کند که زمانی که از این دنیا رفت، تابوتش را بر شتری گذاشته و رها کنند. گویا حریره نیز چنین درخواستی از خانواده خود داشته است.
زمانی که دو جوان عاشق از این دنیا رفتند، پیکر بی‌جان آنها را بر روی شتری سوار کرده و به سوی مقصد نامعلوم راهی می‌کنند. به نقل از گذشتگان، شترها در دو مکان متفاوت بر روی زمین می‌نشینند اما بلافاصله برمی‌خیزند و نهایتا در مکانی که امروز معبد عشاق قرار دارد، در بالای تپه‌ای نشسته و دیگر برنمی‌خیزند. پیکرهای بی‌جان دو عاشق نگون‌بخت در همان مکان رها می‌شوند.
بعدها اقوام و خانواده دو جوان عاشق بنای یادبود بر روی مزار آنها بنا می‌کنند. در این مکان که تقریبا بیابانی بی آب و علف بوده، تنها شتر زندگی می‌کرده است. برای همین برای ساخت یادبود عشق از شیر شتر استفاده کرده‌اند.
