به گزارش پایگاه خبری قشم؛ بی شک یکی از سرمایه های مهم هر کشور، نیروی انسانی و به زبان امروزی تر، منابع انسانی آن کشور است. در این راستا، در کشورهای پیشرفته از همان بدو تولد برای هر کودک بر طبق نیازهای معیشتی، تربیتی و… برنامه ریزی های گشترده ای صورت می گیرد و کودک پس از طی مراحل آموزش ابتدایی و مقدماتی و گذر از دوره سنی کودکی و شروع دوران نوجوانی، با ایجاد فضای مناسب پرورش روح و فکر برای او، مقدمات ایجاد بسترهای فکری و خلاقیت شخصی را برای وی فراهم می کنند تا بتواند ضمن مستقل شدن، فرد مفیدی برای آن کشور بوده باشد و این ایفای نقش در جامعه، فقط با حمایت راسخ سازمان های متولی و مرتبط با این موضوع در آن کشور، امکان پذیر خواهد بود.
با این مقدمه کوتاه باید اذعان نمود که در کشور ما، این موضوع با غفلت بسیار زیادی مواجه شده و در دهه های پیشین و بخصوص بعد از پایان جنگ تحمیلی عراق بر ایران، نمود بیشتری پیدا نمود. بطوریکه با سیل جمعیت بیکار و فارغ التحصیل دانشگاه و حتی با تحصیلات عالی تر در سطح گسترده جامعه مواجه شدیم که اثرات این بی برنامگی ها و عدم توجه به نیاز آن زمان این نیروی فعال و استفاده بهینه از آن برای آینده، همچنان گریبان گیر جامعه سنتی و به تدریج مدرن امروزی گردیده است.
در سه دهه اخیر و پس از تغییرات گسترده در ساختار حاکمیتی و نظارتی جزیره قشم، تغییرات بسیار گسترده ای در بافت جمعیتی و شاغل در این جزیره که دارای پتانسیل های بسیار زیادی از لحاظ نیروی جوان، فعال و تحصیل کرده می باشند ایجاد گردیده است که این مهم بعد از ورود سیل گسترده جمعیت غیر بومی در دهه ۷۰ و ۸۰، مورد کم توجهی قرار گرفت. بطوریکه در اکثر ادارات، شرکت ها، کارخانه ها و تأسیسات صنعتی، با نیروهای کاری مواجه می شویم که اصالت قشمی نداشته و بیشتر از طریق مهاجرت خانواده و موارد مشابه، وارد این جزیره شده و مشغول به کار شده اند.
این روزها وقتی به شهرها و روستاهای قشم که دارای گستردگی زیادی می باشند سر می زنیم با جوانانی مواجه می شویم که بدلیل عدم توجه متولیان امر، در وضعیت روحی نامناسبی همچون افسردگی و ناامیدی بسر می برند و از اینکه جوان همسن و سال خود را در شهرها و استان های دیگر با شرایط بهتر و متمایزتری می بیند احساس سرافکندگی و نخوت به آنها دست می دهد و وقتی نمی توانند با امکانات محدود و شاید غیر قابل توجه، به هدف و رویای خود دست یابند، ناگزیر به سمت مشاغل کاذب و غیر قانونی رو آورده که نتیجه ای جز به خطر افتادن جان و مال، برایشان نخواهد داشت.
دنیای امروز، دنیای کتمان و پنهان کردن واقعیات نیست. باید سعی نمود از لحظه لحظه زندگی افراد این جامعه در راه صحیح و مطلوب، بهره برداری نمود و از اثرات مخرب مسایل حاشیه که مثل خوره به جان نیروی جوان و فعال این مرز و بوم، سایه افکنده دوری نمود.
انتظار می رود در جزیره ای که بیش از ۵۰ درصد جمعیت آن در سنین کمتر از ۳۰ و ۴۰ سال هستند از طرف متولیان امر، توجه ویژه و نگاهی نو و آینده نگر ایجاد گردد و از فرصت های پیش رو که سرمایه ای بیش از اندازه گرانقدر هست استفاده بهینه ای گردد تا موجبات افتخار و سربلندی مردم این جزیره والگو برای سایر مناطق در حال پیشرفت کشورمان و بلکه جهان گردد. به امید چنین روزی.
یادداشت از مرتضی فاخری (کارشناس ارشد مدیریت استراتژیک)
