به گزارش پایگاه خبری قشم؛ در تعاریف جغرافیایی خور به شاخه‌ای از دریا گفته میشود که به خشکی داخل شده باشد و در حقیقت خلیج کوچک است.
در استان هرمزگان، شاهد وجود خورهای زیادی هستیم که کارایی اصلی آن برای مردم ساحل نشین مجهول مانده و تنها تصوری که هرمزگانیان از این خورها دارند، محلی برای انباشت زباله، گنداب و حتی محلی برای زندگی معتادان و افراد بی خانمان است.
سالهاست که بوی بد ناشی از آب آلوده و راکد خورها مردم را آزار میدهد و این مسئله موجب شده که تصویری زشت از این رودخانه ساحلی در ذهن پدید آید.
در برخی از شهرهای ساحلی همچون دبی در امارات متحده عربی، آبراهه هایی نظیر خور قرار دارند که از آن در جهت حمل و نقل شهری و جا به جایی مسافران استفاده میشود.
این اقدام علاوه بر صرفه اقتصادی، چهره ای زیبا برای این شهر ساخته و فرصتی برای جذب هرچه بیشتر گردشگران ایجاد کرده است.
نمی توان انکار کرد که حرکت قایق های چوبی، تاکسی دریایی و اتوبوس دریایی در میان شهر تا چه اندازه تاثیرگذار و هیجان انگیز است، به جرات میتوان گفت همگی ما مشتاق دیدن چنین صحنه ای و تجربه استفاده از این سیستم حمل و نقل هستیم.
با وجود اینکه بسیاری از مناطق استان هرمزگان، خصوصا بندرعباس از این ظرفیت برخوردار هستند اما متولیان استانی و دولتمردان گوشه چشمی هم به این موهبت ثروت آفرین ندارند و تا کنون قدمی هم در جهت تقلید از همسایه عربی برنداشته اند و این درحالی است که تنها با رهاسازی پساب شهری میتوان آب مورد نیاز برای پر شدن این خورها را تامین کرد.
با وجود ظرفیت بی نظیر هرمزگان درخصوص جذب گردشگر، مغفول ماندن این ظرفیت افسوس برانگیز است.
لازم به ذکر است که در سال ۹۱ پروژه پاکسای و سازماندهی خورها با هدف رهاسازی پساب و تبدیل آن به یک فرصت گردشگری با تعهد شرکت آب منطقه ای هرمزگان و استانداری آغاز شد اما با گذشت ۹ سال هنوز شاهد اقدامی جدی در این راستا نبوده ایم.
